Ποιά είναι τα αίτια του μονήρη νεφρού;

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η ύπαρξη ενός νεφρού στη λειτουργία αυτού και στην επιβίωση του ατόμου;

Τι εξετάσεις χρειάζονται στα πλαίσια παρακολούθησης των ατόμων με ένα νεφρό;

Υπάρχουν κάποιες συστάσεις για τους ασθενείς με ένα νεφρό; 

Πρόκειται για την κατάσταση όπου το άτομο αντί να έχει δύο νεφρούς, διαθέτει μόνο τον ένα. Οι αιτίες μπορεί να υπάρχουν εκ γενετής ή να παρουσιαστούν αργότερα.

Στις εκ γενετής ανήκει η αγενεσία του ενός νεφρού, δηλ. η πλήρης έλλειψή του, και η δυσπλασία,  δηλ. η μη σωστή ανάπτυξή του ενός νεφρού κατά την ενδομήτρια ζωή με αποτέλεσμα την ύπαρξη ενός μικρότερου σε μέγεθος και συνήθως μη λειτουργικού νεφρού. Στις επίκτητες αιτίες περιλαμβάνονται οι νεφρεκτομές λόγω τραυματισμού, καρκίνου ή δωρεάς του οργάνου.

Η ακριβής συχνότητα της αγενεσίας δεν είναι διευκρινισμένη. Από νεκροψίες περιγράφεται ένα ποσοστό 1: 1000. Είναι συχνότερη στους άνδρες και παρατηρείται  συνηθέστερα στον αριστερό νεφρό. Σε αρκετές περιπτώσεις και κυρίως στις γυναίκες, συνδιάζεται με ανωμαλίες στην ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων, ενώ παρατηρούνται συχνά και ανωμαλίες του καρδιαγγειακού και μυοσκελετικού συστήματος.

Τα άτομα με μονήρη νεφρό διάγουν κατά κανόνα φυσιολογική ζωή, χωρίς προβλήματα από τον εναπομείναντα νεφρό στον οποίο παρατηρούνται δομικές και λειτουργικές αλλαγές προκειμένου να αντιρροπιστεί το έλλειμμα του νεφρικού παρεγχύματος. Εξαιτίας όμως αυτών των αλλαγών που σε πρώτη φάση θεωρούνται ωφέλιμες, ένα μικρό ποσοστό ατόμων μπορεί να παρουσιάσουν επιπλοκές όπως λευκωματουρία, υψηλή αρτηριακή πίεση και ήπια μείωση της νεφρικής λειτουργίας.

Η συνολική πάντως επιβίωση δεν επηρρεάζεται.

Παρακολούθηση

Συνιστάται

-ετήσια μέτρηση της κρεατινίνης πλάσματος

-ετήσιος έλεγχος των ούρων για λεύκωμα και

-συχνή παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης

Με την κρεατινίνη και το ρυθμό σπειραματικής διήθησης  (GFR) - υπολογίζεται πλέον με βάση την κρεατινίνη και με την εφαρμογή ειδικών τύπων - προσδιορίζεται η λειτουργικότητα των νεφρών. Με τη γενική ούρων ή για μεγαλύτερη ακρίβεια με τη συλλογή ούρων 24ώρου ανιχνεύεται η τυχόν παρουσία και η ποσότητα λευκώματος.

Η αρτηριακή πίεση θα πρέπει να διατηρείται <130/80mmHg. Η διατήρησή της σε αυτά τα όρια δρα προστατευτικά για τους νεφρούς. Επί αύξησης της συνιστάται η χορήγηση αγωγής, με προτίμηση τους αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου και τους αναστολείς της αγγειοτασίνης. Επίσης τα διουρητικά μπορούν να βοηθήσουν με την αποβολή της περίσσειας νερού.

Σε ότι αφορά στη διατροφή κάποιοι συνιστούν τον περιορισμό της προσλαμβανόμενης πρωτεϊνης, αν και η αξία αυτής της σύστασης αμφισβητείται από αρκετούς. 

Επίσης συνιστάται αποφυγή κάποιων αθλητικών δραστηριοτήτων (μποξ, καράτε, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κ.ά.) σε  άτομα με μονήρη νεφρό λόγω του κινδύνου τραυματισμού.